بخش نوزدهم: زمان گذشته‌ی کامل در زبان هندی

در این درس قصد داریم به نوع دیگری از زمان گذشته در زبان هندی بپردازیم که آن را «زمان گذشته‌ی کامل» می‌نامیم.

اَمیر : Amir : ثروتمند

ویدِه‌یارتی : Vidhyarthi : دانش‌آموز

دوکی : Dukhi : ناراحت، غمگین

تَیّار : Tayyaar : آماده، حاضر

پیچِ : Piche : پشت، عقب

در این درس قصد داریم به نوع دیگری از زمان گذشته در زبان هندی بپردازیم که به آن «زمان گذشته‌ی کامل» می‌گوییم.

بودم، بودی، بود، بودیم، بودید، بودند

جمله‌ی زیر را در نظر بگیرید:

Main hoon

من هستم.

حال اگر بخواهیم جمله‌ی «من هستم» را به «من بودم» تبدیل کنیم (یعنی به زمان گذشته ببریم) کافی است فعل thaa یا thi (با توجه به مذکر یا مؤنث بودن) را جایگزین فعل حاضر یعنی hoon نماییم.

Main thaa

من بودم. (مذکر)

Main thi

من بودم مؤنث. (مؤنث)

به همین سادگی شما یک جمله با زمان گذشته ایجاد کردید.

افعال معین برای زمان گذشته:

مفرد مذکر : thaa

جمع مذکر/ حالت احترام : the

مفرد مؤنث : thi

جمع مؤنث : thin

نکته: در thin حرف n به صورت خفیف و تودماغی تلفظ می‌شود. حالتی که ممکن است شما احساس کنید thi گفته می‌شود.

نکته: عبارات فوق معادل was و were در زبان انگلیسی هستند.

مثال:

Ye log amir hain

یه لُگ اَمیر هه.

این مردم ثروتمند هستند.

حالت گذشته:

Ye log amir the

یه لُگ اَمیر تِه.

این مردم ثروتمند بودند.

مثال‌های بیش‌تر:

Main ek vidhyarthi tha

من یک دانش‌آموز بودم. (مذکر)

Main ek vidhyarthi thi

من یک دانش‌آموز بودم. (مؤنث)

Mian dukhi thaa

من غمگین بودم. (مذکر)

Woh tayyaar the

آن‌ها آماده بودند.

Hum bank mein thin

ما در بانک بودیم. (مؤنث)

Main tumhaare piche thaa

من پشت سرت بودم. (مذکر)

 نکته: افعال گذشته که در این درس خدمتتان عرض کردم را با taa و ti و te که برای ساختن «زمان حال» استفاده می‌کردیم اشتباه نگیرید و تلفظ‌ها کاملاً متفاوتند.