بخش نوزدهم: زمان گذشته‌ی کامل در زبان هندی
در این درس قصد داریم به نوع دیگری از زمان گذشته در زبان هندی بپردازیم که آن را «زمان گذشته‌ی کامل» می‌نامیم.
اَمیر : Amir : ثروتمند
ویدِه‌یارتی : Vidhyarthi : دانش‌آموز
دوکی : Dukhi : ناراحت، غمگین
تَیّار : Tayyaar : آماده، حاضر
پیچِ : Piche : پشت، عقب
در این درس قصد داریم به نوع دیگری از زمان گذشته در زبان هندی بپردازیم که به آن «زمان گذشته‌ی کامل» می‌گوییم.
بودم، بودی، بود، بودیم، بودید، بودند
جمله‌ی زیر را در نظر بگیرید:
Main hoon
من هستم.
حال اگر بخواهیم جمله‌ی «من هستم» را به «من بودم» تبدیل کنیم (یعنی به زمان گذشته ببریم) کافی است فعل thaa یا thi (با توجه به مذکر یا مؤنث بودن) را جایگزین فعل حاضر یعنی hoon نماییم.
Main thaa
من بودم. (مذکر)
Main thi
من بودم مؤنث. (مؤنث)
به همین سادگی شما یک جمله با زمان گذشته ایجاد کردید.
افعال معین برای زمان گذشته:
مفرد مذکر : thaa
جمع مذکر/ حالت احترام : the
مفرد مؤنث : thi
جمع مؤنث : thin
نکته: در thin حرف n به صورت خفیف و تودماغی تلفظ می‌شود. حالتی که ممکن است شما احساس کنید thi گفته می‌شود.
نکته: عبارات فوق معادل was و were در زبان انگلیسی هستند.
مثال:
Ye log amir hain
یه لُگ اَمیر هه.
این مردم ثروتمند هستند.
حالت گذشته:
Ye log amir the
یه لُگ اَمیر تِه.
این مردم ثروتمند بودند.
مثال‌های بیش‌تر:
Main ek vidhyarthi tha
من یک دانش‌آموز بودم. (مذکر)
Main ek vidhyarthi thi
من یک دانش‌آموز بودم. (مؤنث)
Mian dukhi thaa
من غمگین بودم. (مذکر)
Woh tayyaar the
آن‌ها آماده بودند.
Hum bank mein thin
ما در بانک بودیم. (مؤنث)
Main tumhaare piche thaa
من پشت سرت بودم. (مذکر)
نکته: افعال گذشته که در این درس خدمتتان عرض کردم را با taa و ti و te که برای ساختن «زمان حال» استفاده می‌کردیم اشتباه نگیرید و تلفظ‌ها کاملاً متفاوتند.
- دسته‌بندی:
- آموزش زبان هندی
0 دیدگاه:
دیدگاه خود را ثبت کنید