بخش بیستم: حالات غیر مستقیم در زبان هندی

در «بخش هجدهم: زمان گذشته‌ی ساده در زبان هندی» به مثال‌هایی برخورد کردیم که گفته بودم در آینده برای شما توضیح خواهم داد. همچنین در «بخش هفتم: اسامی مذکر و مؤنث در زبان هندی»، نحوه‌ی شناخت «اسامی مذکر و مؤنث» را فرا گرفتیم. برای درک این درس ضروری است با اسامی مذکر و مؤنث و نحوه‌ی تشخیص و جمع بستن آن‌ها آشنا باشید. و اما درس این جلسه.

ما در «زبان هندی» یک سری «حروف اضافه» داریم. حال اگر «اسامی» و «ضمایر» با این «حروف اضافه» همراه شوند، ظاهرشان تغییر می‌کند و با حالت «غیر مستقیم» خود ظاهر می‌شوند. این وضعیت برای هر دو حالت «مفرد» و «جمع» صادق است.

برخی از حروف اضافه:

از، با، به : se

مالِ، متعلق به : kaa, ki, ke

در : mein

روی : par

را، به : ko

تا : tak

معنی خاصی ندارد : ne

نحوه‌ی تغییرات صدای انتهای اسامی

اسامی مذکر منتهی به aa

حالت مفرد : aa به e : مانند ladkaa به ladke (پسر)

حالت جمع : e  به on : مانند ladke به ladkon (پسرها)

اسامی مذکر منتهی به غیر aa

حالت مفرد : بدون  تغییر باقی می‌ماند : مانند palang (تخت)

حالت جمع : به انتهایش on اضافه می‌شود : مانند palang به palangon (تخت‌ها)

اسامی مؤنث منتهی به ee

حالت مفرد : ee بدون  تغییر باقی می‌ماند  : مانند chaabee (کلید)

حالت جمع : iyaan به iyon تبدیل می‌شود : مانند chaabiyaa به chaabiyon (کلیدها)

اسامی مؤنث منتهی به غیر ee

حالت مفرد : بدون  تغییر باقی می‌ماند : مانند kitaab

حالت جمع : en به on تبدیل می‌شود : مانند kitaaben به kitaabon (کتاب‌ها)

چند مثال:

Ladke ki kitaab

کتابِ پسر.

Ladke ki kitaaben

کتاب‌های پسر.

Ghar mein

در خانه.

Kitaabon par

روی کتاب‌ها.

Kutte ne khaanaa khaayaa

سگ غذا را خورد.

Mere bete kaa dost

دوستِ پسر من.

Ladkiyon ki kamre

اتاق دختران.

حالت‌های «غیر مستقیم» برای «ضمایر»

اول شخص مفرد

Main => Mujh

مِ => موج

من

اول شخص جمع

Hum => Hum

هَم => هَم

ما

دوم شخص مفرد

Tu => Tujh

تو => توج

تو/ شما (غیر رسمی و صمیمی)

دوم شخص جمع

Tum => Tum

توم => توم

شما (غیر رسمی)

Aap => Aap

شما (رسمی)

سوم شخص مفرد

Yeh => Is

یه => ایس

او، این (اشاره به نزدیک)

Woh => Us

وُه => اوس

او، آن (اشاره به دور)

سوم شخص جمع

Ye => In

یِ => این

این‌ها (اشاره به نزدیک)

Woh/Weh => Un

وُه/ وِه => اون

آن‌ها (اشاره به دور)

نکته: برای استفاده از ضمایر فوق، حالت مفعولی(حالتی که با حرف اضافه همراه است) آن‌ها را به کار می‌بریم.

مثال:

Mujhe ek qalam chaahiye

من یک خودکار نیاز دارم.

Mujhse shaadi karungi

با من ازدواج می‌کنی؟

Use ek khat milaa

او یک نامه پیدا کرد.

Uskaa naam kya hai

اسمش چیه؟

Mujh par ek ehsaan Karna, mujh par koyi ehsaan mat karna

یه لطفی(محبت) در حقم کن، هیچ لطفی(محبتی) به من نکن. (دیالوگ فیلم بادیگارد)

Unho khaanaa do

به آن‌ها غذا بده.

Is ladki ko dekho

این دختر رو ببین.

Us puraani kaamo ko chod do

اون کارای قدیمی رو رها کن. (بی‌خیال اون کارای قدیمی شو)

Dunyaa ko inki kyaa zarurat hai

دنیا به این‌ها چه نیازی داره؟