بخش هجدهم: زمان گذشته‌ی ساده در زبان هندی

در این درس که نسبت به سایر درس‌ها کمی طولانی‌تر است به مبحث «زمان گذشته‌ی ساده» خواهیم پرداخت. پیش نیاز این درس شناخت مصدر و ریشه‌ی فعل است که در گذشته به آن پرداختیم.

در زبان هندی «زمان گذشته»، انواع مختلفی دارد که در این درس قصد دارم به «زمان گذشته‌ی ساده» بپردازم.

تعریف زمان گذشته‌ی ساده: عملی که در گذشته اتفاق افتاده و اکنون تمام شده است.

نکته: در زبان انگلیسی برای ایجاد «زمان گذشته‌ی ساده» اگر فعل با قاعده باشد، به فعل ed اضافه می‌کنیم و در صورتی که بی‌قاعده باشد، شکل بی‌قاعده‌ی آن را معمولاً حفظ می‌کنیم. در زبان هندی هم افعال بی‌قاعده‌ای داریم که نیاز است آن‌ها را حفظ کنیم.

پس از دانستن تعریف «زمان گذشته‌ی ساده»، بهتر است با مفهوم حقیقی و نحوه‌ی تشخیص انواع «افعال در زمان گذشته‌ی ساده» نیز آشنا شویم و درک درست و صحیحی از آن‌ها داشته باشیم.

انواع افعال در زمان گذشته:

1- افعال لازم

 2- افعال متعدّی

چگونه «افعال لازم» و «افعال متعدّی» را بشناسیم و تشخیص دهیم؟

افعال لازم: «مفعول» نمی‌پذیرند.

افعال متعدّی: قابلیت پذیرفتن «مفعول» دارند.

با دقت زیاد به مثال‌های زیر توجه کنید.

من شنا کردم.

من خوابیدم.

من خوردم.

من دیدم.

من نوشتم

من خواندم

من دویدم.

کدام یک از افعال بالا «لازم» و کدام «متعدّی» هستند؟

برای پاسخ به این سؤال از دو عبارت «چه کسی را» و «چه چیزی را» کمک می‌گیریم. با این دو سؤال شما می‌توانید «لازم» یا «متعدّی» بودن فعل را تشخیص دهید. اگر فعل ما نسبت به این دو جمله بی‌معنی بود، «لازم» است و در صورتی که نسبت به یکی از این دو سؤال «معنی‌دار» بود، «متعدّی» است.

من شنا کردم.

چه کسی را شنا کردم؟ (بی‌معنی است)

چه چیزی را شنا کردم؟ (بی‌معنی است)

فعل «مفعول» نپذیرفت، پس فعل «لازم» است.

من خوابیدم.

چه کسی را خوابیدم؟ (بی‌معنی است)

چه چیزی را خوابیدم؟ (بی‌معنی است)

فعل «مفعول» نپذیرفت، پس فعل «لازم» است.

من خوردم.

چه کسی را خوردم؟ (بی‌معنی است)

چه چیزی را خوردم؟ (معنی دارد)

فعل «مفعول» می‌پذیرد، پس فعل «متعدّی» است.

من دیدم.

چه کسی را دیدم؟ (معنی دارد)

چه چیزی را دیدم؟ (معنی دارد)

فعل «مفعول» می‌پذیرد، پس فعل «متعدّی» است.

به همین صورت برای سایر افعال این مثال‌ها صادقند.

افعال لازم در زبان هندی

جهت ساختن «زمان گذشته‌ی ساده» برای افعال با قاعده از ساختار زیر استفاده می‌کنیم(از چپ به راست بخوانید):

aa + ریشه : گذشته‌ی ساده برای افعال لازم (مفرد مذکر)

ee + ریشه : گذشته‌ی ساده برای افعال لازم (مفرد مؤنث)

e + ریشه : گذشته‌ی ساده برای افعال لازم (جمع مذکر)

een + ریشه : گذشته‌ی ساده برای افعال لازم (جمع مؤنث)

نکته‌ی مهم: اگر در حالت «مفرد مذکر» ریشه به یکی از حروف صدادار ختم شود از حالت زیر استفاده می‌کنیم و در حقیقت به ریشه، yaa اضافه می‌کنیم(از چپ به راست بخوانید):

yaa + ریشه : گذشته‌ی ساده برای افعال لازم (مفرد مذکری که ریشه‌اش به حروف صدادار ختم شود)

چَلنا : Chalnaa : قدم زدن، راه رفتن

سُنا : Sonaa : خوابیدن

اوتنا : Uthnaa : بلند شدن

گَیا : Gayaa : رفتم (مذکر)

مثال:

مصدر: Chalnaa به معنی «راه رفتن»

ساختار: Chal + naa

ریشه: Chal به معنی «راه برو»

گذشته : aa/ee/e/een + ریشه

 مفرد مذکر : Main chalaa : من راه رفتم

مفرد مؤنث : Main chalee : من راه رفتم

جمع مذکر : Hum chale : ما را رفتیم

مصدر: Uthnaa به معنی «بلند شدن»

ساختار: Uth + naa

ریشه: Uth به معنی «بلند شو»

گذشته : aa/ee/e + ریشه

 مفرد مذکر : Main uthaa : من بلند شدم

مفرد مؤنث : Main uthee : من بلند شدم

جمع مذکر : Hum uthe : ما بلند شدیم

مثال برای حالتی که ریشه به حرف صدادار ختم شود:

مصدر: Sonaa به معنی «خوابیدن»

ساختار: So + naa

ریشه: So به معنی «بخواب»

ریشه با حرف صدادار اُ(o) خاتمه یافته. پس برای مفرد مذکر آن از yaa استفاده می‌کنیم.

گذشته : yaa/ee/e + ریشه

 مفرد مذکر : Main soyaa : من خوابیدم

مفرد مؤنث : Main soee : من خوابیدم

جمع مذکر : Hum soe : ما خوابیدیم

مثال از نوع افعال بی‌قاعده:

مصدر: Jaanaa به معنی «رفتن» جزو افعال بی‌قاعده است.

 مفرد مذکر : Main gayaa : من رفتم

مفرد مؤنث : Main gaee : من رفتم

جمع مذکر : Hum gae : ما رفتیم

نکته‌ی مهم برای افعال متعدّی: برای «افعال متعدّی» در «زمان گذشته» ما از پسوند کلیدی «Ne» برای «فاعل» یا «کننده‌ی چیزی» استفاده می‌کنیم. به عبارت ساده‌تر شخص یا کننده‌ی کار بعد از خود «Ne» را می‌پذیرد.

نکته: «Ne» هیچگونه معنای خاصی ندارد و صرفاً نشان‌دهنده‌ی این است که «کاری توسط کسی یا چیزی انجام شده است».

نکته‌ی مهم: وجود «Ne» و برخی کلمات و حروف، جمله(فاعل و فعل و...) را دستخوش تغییراتی می‌کند که در آینده به طور مفصل به این موارد خواهم پرداخت. پس اگر در مثال‌های زیر با چنین حالاتی مواجه شدید، تعجب نکنید و به توضیحات مختصری که احیاناً در زیر مثال ذکر می‌کنم اکتفا کنید.

نکته: در «زمان گذشته» با «افعال متعدّی»، «فعل» خود را با «مفعول» تطبیق می‌دهد، نه با «فاعل».

مثال:

Main ne khaayaa

مِ نِ خایا.

من خوردم.

در این مثال ne نشان‌دهنده‌ی این است که کاری توسط «من» انجام شده است.

Main ne khaanaa khaayaa

مِ نِ خانا خایا.

من غذا خوردم.

در این مثال ne نشان‌دهنده‌ی این است که کاری توسط «من» انجام شده است.

Ladke ne khaayaa

لَدکِ نِ خایا.

پسر خورد.

در این مثال ne نشان می‌دهد که کاری توسط «پسر» انجام شده است. در ضمن می‌بینید که Ladkaa به صورت Ladke ظاهر شده است که در مورد این تغییرات به طور مفصل در آینده توضیحات لازم را خواهم داد.

Ladke ne sabzi khaayee

لَدکِ نِ سَبزی خایی.

پسر سبزی را خورد.

همانطور که می‌بینید شاید از نظر شما اصل جمله باید به صورت زیر باشد:

ladka ne sabzi khaayaa

در همین حد بدانید khaayee که حالت مؤنث دارد، تحت تأثیر sabzi که «اسم مؤنث» است، قرار گرفته و ladkaa هم به صورت ladke ظاهر شده که همانطور که گفتم دلیلش را بعداً خواهید دانست.

Kutte ne khaanaa khaayaa

کوتّه نِ خانا خایا.

سگ غذا را خورد.

اینجا هم ne نشان می‌دهد که کاری توسط «سگ» صورت گرفته است که همان «خوردن غذا» است.

شاید به نظرتان این عبارت به صورت kuttaa ne khaanaa khaayaa صحیح باشد.

تعجب نکنید. در آینده دلیل ظاهر شدن kuttaa به صورت kutte را برای شما به صورت کامل شرح خواهم داد.

مثال‌های بیش‌تر:

Main ne aapke baare mein bohot sochaa

من در مورد شما خیلی فکر کردم.

Kal raat main ne ek sapnaa dekhaa

من دیشب یک خواب(رویا) دیدم.

Main ne aap se pehle nahaa liyaa

من قبل از شما حمام کردم.

Inder ne mujhe bulaayaa

ایندر من را صدا زد.

Us ne naashtaa khaayaa

او صبحانه خورد.

Mere dost ne khaanaa khaayaa

دوست من غذا خورد.